Her yıl “Bu yıl nihayet EA'nın NHL'i toparlayıp tam potansiyelini ortaya çıkaracağı yıl olacak” diye umutlanıyorum, ancak ardından geçtiğimiz yıl oynadığım oyunun temelde aynı olan bir versiyonunu oynamak için onlarca saat harcıyorum. Bunun nadir istisnaları var; NHL 24 ile ilgili sorunlarım olmasına rağmen, Sürekli Baskı Sistemi ve Tükenme Motoru en azından genel oynanışa yeni bir şey eklemişti ve NHL 21’in Be a Pro Modu, tanıtımından bu yana bir standart haline geldi. Ne yazık ki, NHL 25 bunlardan biri değil. Yeniden yapılandırılmış Franchise Modu ve güncellenmiş yapay zeka olmasına rağmen, bu sonuçta geçen yılki oyunun sadece daha parlak bir versiyonu gibi hissediliyor.

Yüzeyde, NHL 25'in bu serinin yalnızca mevcut nesil konsollar için özel olarak yapılan ilk oyunu olduğu hemen belli oluyor. Grafikler keskin ve buz üzerindeki aksiyon her zamankinden daha iyi görünüyor. Animasyonlar daha akıcı ve her periyodun sonunda buzda ne kadar aşınma ve yıpranma yaptığınızı görmek oldukça tatmin edici. Oyuncular artık çok daha gerçekçi görünüyor ve animatroniklerden daha az bir görünüm sunuyor; bu nedenle yüzlerin yakın plan çekimleri artık kabus korkusu yaratmamalı.

Bu görsel iyileştirmeler, Franchise Modu'ndaki menülere de uzanıyor; bu yıl anlamlı değişikliklerin yapıldığı tek mod. Yeniden tasarlanmış merkez menünün ne kadar daha şık olduğu hemen fark ediliyor ve belirli istatistikleri bulmak için menüler arasında gezinmeye olan ihtiyacı azaltıyor; artık istatistikler, ön planda ve merkezde gösteriliyor. Ancak Franchise Modu'nda gerçekten yeni oynanış eklemeleri de var. Örneğin, Genel Müdürlerin (GM'ler), serbest oyuncuların imza atmasını sağlamak için takıma olan ilgileri çok düşükse, onları takıma katılmaları için ikna etmeleri gerekiyor; bu da, istediğiniz oyuncular için çalışmanızı zorlaştırarak durumu ilginç hale getiriyor.

Bunu yapmanın yolu tamamen size kalmış. Belki de bir adayı birinci hat boyunca oynama sözü vererek, başlangıçta kadronuzu zayıflatma pahasına uzun vadeli büyüme şansı elde edersiniz. Alternatif olarak, imza atmalarını sağlamak için onları etkilemeye çalışabilirsiniz; ancak bu başarısız olursa, teklifinize olan ilgilerini tamamen kaybetmelerine neden olabilir. Oyuncular, sözleşmelerine hareket etmeme veya takas yapmama maddeleri ekleme konusunda müzakere edebiliyor; bu, NHL oyuncu tabanının uzun zamandır talep ettiği çok hoş bir özellik.

GM'ler, baş antrenörlerle birlikte takımlarının sezon dışındaki hedeflerine odaklanmaları gereken konuları tartışabilirler; bu da, takımınız için sezon boyunca ilginç buff'lar ve debuff'lar seçmenize olanak tanır. Ayrıca, oyuncular, onlara bireysel olarak gelişmelerini sağlayacak yeni bir iletişim sistemi aracılığıyla yaklaşılabilir; bu, onlara sezonluk hedefler veya uygulamaları yerine getirip getirmemeleri gerektiğini belirlemeyi içeriyor. Bu görevlerin başarıyla tamamlanması, X-Factor yeteneklerini açmanıza yol açacak.

Açık olmak gerekirse, Franchise Modu benim için fazla çekici değil çünkü bu tür bir spor simülasyon yönetimi, bir hokey oyununda aradığım şey değil – ben buzda olmayı tercih ederim, ofiste değil. Yine de, bu inceleme öncesinde NHL 24'ün Franchise Modu'nu tekrar gözden geçirdim ve iletişim sisteminin, organizasyonum üzerinde hoş bir şekilde daha fazla kontrol sunduğunu kesinlikle düşünüyorum. Yine de, bu seçimlerin sözleşme müzakereleri dışında ne kadar etkisi olduğunu tam olarak anlamadım. Bu değişikliklerin, hayallerindeki GM olma süresinin çoğunu geçirenler tarafından daha çok takdir edileceğini düşünüyorum; ancak bu yılın girişinin öne çıkarılan bir özelliği olması açısından, bu moda daha fazla yatırım yapmaya heveslenmedim.

Peki, Franchise dışındaki modlar ne durumda? Be a Pro'nun bu sefer nasıl farklı olduğunu merak ediyorsanız... hiç değil. Hatta giriş sinematikleri bile geçen yılkiyle aynı görünüyor; bu, 2023'teki bu aynı şikayeti dile getirdiğim için iki kat daha kötü. Bu mod, her bir sürümde minimum bir özenle sıkıştırılmış gibi görünüyor. Be a Pro'nun sürekli olarak dışlanması büyük bir hayal kırıklığı. 2K'nın NBA serisindeki gibi gerçek bir kampanya ve gerçek bir hikaye olması güzel olurdu. Bunun yerine, kesintiler, sıkıcı diyalog seçimleri ve yapay bir yazımla sessiz metin baloncuklarıyla dolu. Bu, hokey maçları arasında o can sıkıcı mobil oyun reklamlarıyla başa çıkmaya benziyor.

Geri dönen Sürekli Baskı ve Tükenme Motoru mekaniklerinin yanı sıra, NHL 25, verilen duruma göre nasıl oynadığınız konusunda size daha fazla hassasiyet sağlamayı amaçlayan Next-Gen Vision Control adlı bir özellik ekliyor. Örneğin, sol tetik tuşuna basılı tutarsanız ve disk sizin elinizdeyse, hedefinize yönelik kaleye hizalanırsınız. Savunmada iken bunu yaparsanız, otomatik olarak diske döneceksiniz; bu, poke-check gibi şeylerle yardımcı olabilir. Vision Control zaman zaman faydalı olabilir, ancak ona gerçekten ihtiyaç duyduğumu hissetmem o kadar yaygın değildi, bu nedenle sonuç olarak çok fazla kullanmadım (bu, sahadaki eylemler için tek önemli mekanik değişiklik olduğu için hayal kırıklığı yaratıyor).

Bunun bir nedeni de, onu nasıl kullanacağımı bile bilmemem; çünkü NHL 21'den bu yana dördüncü yıl bir eğitim modu yok; neden kaldırıldığına anlam veremiyorum. Oynayışı öğrenmek isteyen yeni oyuncular şanssız; çünkü aksiyonu durdurup kontrolleri kontrol etmek zorunda kalıyorlar; bunlar, ilk başta anlamayacakları aşırı hareket listesiyle eşleştiriliyor. (Menüleri açmanın, buzda oynamadaki anlık akışı öldürdüğünü belirtmeye gerek bile yok çünkü gezinti o kadar yavaş ki).

Çevrimiçi modlar açısından, HUT'ta yeni bir Wildcard seçeneği var; bu, size bir maaş sınırı veriyor ve ardından bir takım oluşturmanız için birkaç sezon boyunca değişen belirli kısıtlamalar altında taslak yapmanızı gerektiriyor. Wildcard'ın hem oyuncuları zorlarken hem de her şeyin taze hissettirmesinin bir yolunu sunduğunu düşünüyorum, ancak HUT hâlâ benim için pek ilgi çekici değil. Wildcard eklemesinin ötesinde, tüm HUT modlarındaki ilerleme tek bir HUT savaş geçişine birleşmiş durumda. Bu basit ama hoş bir değişiklik, ilerlemeyi birleştiriyor.

Tabii ki, hala HUT'taki premium kart paketlerini in-game para birimi olan NHL Puanları ile satın alabilirsiniz. Her zaman olduğu gibi, bu paketleri satın almak zorunda değilsiniz, ancak bunu yapmanın, takımınıza daha iyi oyuncular almanız için daha yüksek ihtimaller verdiği inkar edilemez; bu da bütün bu duruma, beni neredeyse tamamen bu moddan uzaklaştıran yaygın "öde-kazan" kokusunu veriyor. NHL Puanları, aynı zamanda temelde hiç değişmeyen World of Chel'de de kullanılabilir; premium savaş geçişleri, kozmetik veya onları açmadan hızlı bir şekilde özel karakter sınıflarını almak için de kullanabilirsiniz; bu da benzer şekilde hoş olmayan bir durum. NHL Puanlarının paketleri, 2,49$ ile muazzam 149,99$ arasında satılmakta — ki ekran, bunları "en iyi değer" olarak belirtiyor; ancak bu değerin oyuncular için ne kadar anlamlı olduğundan pek emin değilim.

Sonuç

NHL 25'te buzda aksiyonun her zamankinden daha iyi göründüğünü inkar edemem ve Franchise Modu'ndaki bazı hoş değişikliklerin, simülasyon deneyimine ilgi duyanlar için daha otantik hissettirdiğini görmek güzel. Ancak bu yılın girişine genel olarak baktığımda, anlamlı mekanik değişikliklerin oldukça az olduğu ve sonuçta geçen yılın daha fazla aynısı gibi hissettirdiği oldukça zayıf bir durum. Mevcut nesil konsollara özel olarak sunulan ilk NHL oyunu olmasına rağmen, NHL 25'in hala aynı eski nesil çukura sıkışmış olması üzücü.